نوروز: جشن شکوفایی و نوزایی

دکتر میرجلال الدین کزازی

جشن نوروز جشن شور و شکفتن و شادی است. جشن امید و نوید است: امید به آینده ای بیش، بِهین و بآیین؛ نوید زندگانیی بیش، ارزنده و برازنده. گرامی جشن نوروز، جشن دگردیسی و نوزایی گیتی است.

جشن رستاخیزی است، شورانگیز و  جان آویز، رستاخیزی دلپسند و فرّمند و وَرْجاوند. در جشن نوروز که همزمان است با آغاز بهار شکوفه بار شگفتیکار، جهان از پژمردگی و افسردگی، از بیماری و نزاری که ارمغانی گُجسته نشان از نیروهایی زیانبار و زیانکار و اهریمنی چون تیرگی و سرماست، می رَهد و نَستوهانه، دادِ تلاش و تکاپوی می دهد تا باز فرّ و فروغ بیابد و جوان و پر توان، پژمانی و پریشانی و بی سامانی، را فرو بنهد و به سوی آبادانی و شکوفانی و شادمانی بشتابد.

برترین و گوهرین ترین آموزه و اندرز نوروز و بهار آن است که بهار و روزگار نو را از جهان برون، از گیتی، به درون ببریم، به مینوی نهاد و نهان خویش. ما چونان گرامی ترین و گرانمایه ترین آفریده ی یزدان دادار و پیچیده ترین و اندیشیده ترین پدیده جهان هستی، می باید، دمساز و همساز با گیتی نوزایی و شکوفایی را با رستاخیزی نهادین و بنیادین، در مینوی درون خویشتن بیاغازیم و به انسانی بیش و بِهْ از آنچه بوده ایم، دیگرگون بشویم. نوروز و بهار راستین و سرشتین و جشنِ بزرگِ بَرین همین است.

میر جلال الدین کزّازی
اسفند ماه ۹۶

نتیجه‌ای پیدا نشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

شش − چهار =